Początek osiedlu Podlasie dał bez wątpienia majątek ziemski o nazwie Zielona Dolina (z niem. Grüntal) założony u zbiegu obecnych ulic Lelewela i Wieniawskiego. Stało się to już w pierwszej połowie XIX w. Kolejny majątek ziemski Bergenhorst powstał przed 1871 r. w rejonie ul. Lutyckiej. Jeszcze w początkach ubiegłego stulecia oba majątki urzędowo określano mianem wybudowań położonych na Przedmieściu Bydgoskim. W latach 70. i 80. XIX stulecia rolniczy charakter przyszłego osiedla Podlasie zaczął ulegać zmianie. Na skutek odkrycia pokładów gliny otwarto najpierw cegielnię przy ul. Wawelskiej, a następnie przy ul. Bydgoskiej. Pierwsza przyjęła nazwę Bergenhorst, tak jak położony w pobliżu majątek, drugą nazywano dość egzotycznie Nowym Kamerunem. Pozostałością po tych zakładach są istniejące do dzisiaj glinianki. W październiku 1913 r. przy obecnej ul. Kossaka oddano do użytku cywilną stację lotniczą. W 1915 r. stację przejęła w użytkowanie wojskowa szkolna jednostka lotnicza Flieger-Ersatz-Abteilung 2 (FEA 2), a na terenie pomiędzy ul. Kossaka a linią kolejową Piła-Chojnice wzniesiono kilkadziesiąt obiektów, w tym m.in.: pięć hal lotniczych oraz hangary remontowy i dla ciężkich bombowców. Lata 20. XX w. to dalszy rozwój infrastruktury przemysłowej osiedla. Powstały wówczas jeden z największych w regionie zakład przetwórstwa drewna Fea-Werke (na terenie dawnej bazy lotniczej) oraz tartak przy ul. Bydgoskiej. Wyposażenie pierwszego włącznie z szynami i podkładami bocznic kolejowych zostało zdemontowane i wywiezione przez Rosjan w 1945 r., a drugi został uruchomiony po zakończeniu wojny jako Tartak Miejski. Pozostałością po nim jest komin służący obecnie za słup reklamowy supermarketu Tesco.
W drugiej połowie lat 30. XX w. nastąpił intensywny rozwój osiedla. Powstało wiele tanich i prostych konstrukcyjnie domów jednorodzinnych i bliźniaczych z przeznaczeniem dla robotników. Większość z nich była własnością spółek zajmujących się budową tego typu obiektów i gminy miejskiej, nieliczne stanowiły własność prywatną. Wytyczono i zabudowano wówczas ulice: Świerkową, Stańczyka, Topolową, Serbską, Jałowcową, Lutycką, Ledycką, Jana III Sobieskiego, Emilii Plater, Robotniczą, Sosnową, Bukową, Dębową, Lelewela, i Józefa Wybickiego. Po zakończeniu II wojny światowej osiedle Podlasie utrzymało swój przemysłowy charakter. Pracowały cegielnia i tartak, a w 1958 r. rozpoczęła działalność Pilska Fabryka Żarówek „Lumen” (od 1976 r. Zakład Sprzętu Oświetleniowego „Polam”), która stała się na wiele lat jednym z największych pracodawców w Pile. W zakładzie produkowano żarówki i świetlówki, a wyroby pilskiej firmy trafiały nie tylko na rynek krajowy, ale również były eksportowane do 20 krajów na świecie. Od lat 80. ubiegłego stulecia dzięki zabiegom Rady Osiedla z przewodniczącym panem Franciszkiem Leszczyszynem następuje stopniowa modernizacja Podlasia.
Położono sieć wodociągową, gazową, kanalizacyjną i telefoniczną, wykonano asfaltowe nawierzchnie osiedlowych ulic, wybudowano szkołę podstawową przy ul. Świerkowej (obecnie kontynuuje jej działalność Szkoła Podstawowa nr 12 ). Powstają również nowe bloki i domy mieszkalne przy ulicach: Lutyckiej, Lipowej, Ogrodowej, Korczaka, Kalinowej, Wrzosowej, Malinowej, Bluszczowej, Jaśminowej, Jagodowej, Jaworowej, Wierzbowej, Rodakowskiego, Gierymskiego, Michałowskiego, Szermentowskiego, Wieniawskiego i Kossaka. Obecnie Podlasie jest osiedlem mieszkaniowym o mocno zaznaczonym charakterze przemysłowym. Działa tutaj wiele zakładów i firm usługowych, a przy ul. Wawelskiej rozwija się specjalna strefa ekonomiczna, gdzie funkcjonuje już m.in.: nowoczesna Wytwórnia Pasz oraz firmy spedycyjne, transportowe i produkcyjne jak Thule, Raben i Saf Holland.
Autor tekstu i fotografii Maciej Usurski